Bir süredir kitaplar hakkında yazmaya heveslenmediğim için ben de biricik blogumun temasını değiştirmeye karar verdim. Artık sadece kitaplarla kalmayacak, hoşuma giden, tavsiye etmek istediğim her şeyi (albümler, filmler gibi) bu yere sıkıştıracağım, artık kaç kişi okur bilmiyorum yazılarımı ama, sevdiğim şeyleri herkese duyurma zevki en azından benim içimde bir ukde olarak kalmayacak bu sayede. Buyurunuz ilk albüm yazımla başlıyorum.
Max Roach – Lift Every Voice and Sing
Albüme ve içeriğine geçmeden önce, bilmeyenler için Max Roach’tan bahsetmek gerekir. Kendisi ünlü bir Amerikan jazz davulcusu. Albümü dinleyip Amerika’daki siyahi kiliselerin tınılarını duyan insanlar, Roach’ın bir kilisede büyümesine şaşırmayacaktır. Annesi gospel (ilahi) söylüyordu. Blues, jazz ve gospel birbirlerini durmaksızın etkileyen müzik türleri olsa da bu albümde Roach, üzerindeki kilise ve gospel etkisini daha fazla yansıttığı bir albüm yapmadı. Roach, bu albümünde J.C. White Singers’ı konuk ediyor. Bu sayede Billy Harper’ın harika saksafon sololarını da duymak mümkün. Hatta öyle ki Harper ve koro Roach’tan fazlaca rol çalmış. Albümün “Garden of Prayer,” “Troubled Water,” veya “Were You There When They Crufied My Lord” isimli parçaları gerek melodi, gerek sözler açısından tam bir gospel müziği olarak sayılabilecek olsa da, albümün neredeyse kusursuz bir jazz albümü olduğunu unutmamak gerekir. “Let Thy People Go” parçasında Cecil Bridgewater, trompetiyle harika ve dinleyenler için unutulmaz bir solo gerçekleştirmiş. “Joshua” parçasına gelince, albümün her şarkısında olduğu gibi her koro girişinin dinleyicinin tüyleri diken diken ettiği gerçeği bir yana, davulcu Elvin Jones ve saksafoncu John Coltrane arasındaki uyum da parçaya inanılmaz bir katkı sağlamış.
Albüm, ilgilisi için, Spotify’da var.
Ezgi'nin Başucu Kitapları 